Efeutu leidenfrost: ¿xuegos de neños? Ja, rite si quiés...

   A mio sobrín Dani presta-y la de coyer, cuando teo la cocina de carbón encesa, chiscar agua so la chapa arroxada, y ver cómo esforvollen les gotines d’agua, hasta de desapaecen. Teo que reconocer que yo mesmo fáigolo milenta vegaes. Ya caimos en cuenta, más d’una vegada, que cuánto más caliente ta la chapa más aguanten les gotes perriba la chapa, algo que nun principiu puede paecer chocante, ¿non? Poro, con poca llabor de documentación pude ver que tien una esplicación (too suel tenela), y hasta un nome: efeutu Leindenfrost.



   Esti efeutu atopolu un físicu alemán (Johan G. Leindenfrost) nel sieglu XVIII, anque nun supo’l porqué, fue dempués cuando dieron col inquiz. Resulta que mentantes la temperatura nun pasa d’una temperatura les gotes evapóranse rápido, poro cuando pasa d’un puntu (puntu de Leidenfrost) apaez una capa de vapor alredor de la gota, y queda “flotando” perriba la superficie caliente, sostenida pol vapor, la evaporación sigui pero muncho más sele, polo que la gota tarda más en desapaecer. 

La gota flota so la superficie de la payella nuna cama de vapor.

   Puedes faer la preba na cocina de casa, prende’l fogón, pon la payella (el sartén) y cuando tea bien caliente tira una gota d’agua, ya verás cuánto tarda...

La gota enriba'l vapor muevese pela soperficie ensin la torga'l rozamientu.


   El cálculu de cuánto va tardar n’evaporase la gota ye perengedeyosu, pues ta a les deleres de munches variables, asina que nin me moleste n’afondar muncho n’ellos, sinón que tiré pola vía empírica, a la gueta del efeutu Leidenfrost. Garré un pocillín de metal planu, y fui calentándolu con un decapador a distintes temperatures (desde 100ºC al 270ºC, faciendo preba cada 10 ºC), nes que cronometré la tarda de la gota n’evaporase.
El resultáu pues velo na gráfica:


   Ya lo ves, les gotes evaporáronse aína hasta una temperatura ente 200 y 210ºC (por desgracia, la preba cada 10ºC foi poco precisa, ya probaré otra vegada con menos diferencia), que pasó a un tiempu de menos de 10 segundos a más de dos minutos y mediu (158,14 segundos), pero la cosa nun paró ehí, les gotes tovía aguantaron más tiempu nes siguientes pruebes, col puntu máximu de duración a 230ºC, au aguantó cuasi tres minutos (179,97 segundos). Con temperatures mayores baxó otra vegada, ye una pena que nun pude xubir más de 270º (el decapador nun dio pa más), quería ver en qué momento les gotes volvíen a evaporase rápido.

   Hubo una cosa que vi al mirar les semeyes que fici (son bastante males, siéntolo muncho), la soperficie de la gota ta’n continuu movimientu, quiciabes pola convección que se produz dientro la gota, y pamique esto tamién agabita pa que la gota tarde más en desapaecer, ya que l’intercambeo d’enerxía ente la gota y l’aire ye mayor. Esto, por más que busqué, nun lo vi en nengún llao, asina qu’a lo meyor ye un descubrimientu... (ya se sabes, investigalu a ver si te faes famosu/a).

Al averase a la gota bemos como la soperficie ta en movimientu continuu, por mor los fenómenos convectivos.


   ¿Viste? Lo qu’entamó como un xuegu de neños, finó’n física pura y dura. Probe del que pierde les ganes de xugar, con ello pierde la esencia del ser humanu...


Postdata: esti efeutu tamién podemos aprovechalu a la hora de friir un güevu, si l’aceite ta bien caliente alredor d’él va crease una capa de vapor (anque nun lo creas) que fadrá que nun llegue a tocar el culu’l sartén, polo que va ser más difícil que t’apegue.

  Aprovecho a agradecer la gabita que diome Dani nes investigaciones del efeutu Leindenfrost, ¡GRACIES DANI!

Comentarios